این کتاب شامل داستانهایی از نویسندگان افغانی (سپوژمی زریاب ، اعظم رهنورد زریاب،احمد نظری آریانا،خلیل الله خلیلی ،دکتر سید مخدوم رهین ، دکتر محمد اکرم عثمان)می باشد که در تک تک این داستان ها میتوان رنج و ستم دیدگی رو در مردم افغانستان دید من خودم که این کتاب را خواندم بنظرم داستان « دخترته عاروس نمی کنی ؟ »خیلی تاثیربرانگیز بود که بیانگر قسمتی از آن سختی ها و مشکلاتی که زنان و دختران ، در این جامعه میکشند...
لازم به ذکر یک نکته : که بیشتر اصطلاحات درپاورقی های این کتاب معنی شده اند(برای حفظ امانت).
و حالا قسمتی از پیشگفتار م. حیدریان (گردآورنده کتاب) :
آنچه در پیش رو دارید خرده کوششی ست که بخاطر هماهنگی و نزدیکی فرهنگ و زبان ما با همسایگان انجام گرفته است .اما این کوشش دستاورد و رنج نویسندگان وزحمت ناچیز تهیه کننده را هم به سادگی در دست شما می گذارد تاآنچه که شایسته برادری ست زبان و فرهنگمان را هر چه بیشتر بهم پیوند دهد . این خویشاوندی زبان فارسی دری شاید بتواند در آینده در کشورهای همسایه ما افغانستان و تاجیکستان گستردگی روابط را فراهم آورد .
...در پایان باید گفت همه این داستان ها در افغانستان دیروز اتفاق افتاده و هیچ وجه تشابهی در ایران امروز ندارد
...همه قصه ها ومفاهیم آن ، تاریخ و زمان خود را دربردارد و همه داستانها نشانی از غم اندوه ، یاس و ناامیدی ، رنج و تعب و سوختن و ساختن با همه ستم ها و ستم کشی هاست که دیریست سیاهی آن بر سر ملت همسایه و ستم کشیده ما سنگینی می کند به امید روزی که ملت های ستم دیده سراسر جهان از یوغ بندگی هرچه ذلت آور است برهند.
